U bent hier
Ik vind het verdrietig dat Europa zo’n zinkend schip wordt
Verschenen in De Telegraaf op zaterdag 6 augustus.
De EU zou voortaan een eurocommissaris en vicevoorzitter in het leven roepen die belast is met „de bescherming van onze Europese manier van leven.” Protecting our european way of life. Dat kondigde Commissievoorzitter Ursula Von Der Leyen ferm aan in 2019.
Maar heel snel moest ze terugkrabellen wegens hevige protesten in de pers en in het Europees Parlement. Ik was erbij als kersvers Europarlementariër, zag hoe Europa zich schaamde en wat voor taboe het is om je eigen waarden te willen beschermen, om er trots op te zijn. Ik ken geen enkele volkeren wereldwijd die zich voor hun eigen cultuur schamen in plaats van trots te zijn op hun identiteit en erfenis.
„Protecting our European way of life” werd heel snel een slappe „Promoting our european way of life” om iedereen die meteen riep dat het racistisch was weer gerust te stellen. Ik snap dat niet.
Zien ze niet dat het juist dringend nodig is om die waarden te beschermen? Te beschermen in plaats van te bedelen om respect? Die waarden zijn niet vrijblijvend wat mij betreft want wie zich vestigt in Europa moet zich aanpassen en onze vrije samenleving, haar wetten en normen respecteren en zeker niet aanvallen. Mag niet, maar moét integreren. Waarom is dat niet evident?
Na de reeks aanslagen op onschuldige mensen en op onze dagelijkse manier van leven, zoals een pintje of een koffie op een terras drinken waar niet alleen mannen maar ook vrouwen welkom zijn. Of naar theater gaan zoals in de Bataclan in Parijs of de metro naar je werk nemen zoals in Brussel (Malbeek) en vliegen met je familie en vrienden om met vakantie te gaan zoals in Zaventem.
Op al deze plekken bliezen islamitische terroristen de boel kapot. Veel doden zijn gevallen en mensen en hun naasten zijn voor altijd getraumatiseerd. Als ik de metro in Brussel nam de afgelopen jaren, voelde dat vreselijk als je in Maalbeek was. Het voelde niet alleen vreselijke vanwege de aanslagen maar omdat we helemaal niks opgeschoten zijn. Het aanpakken van de oorzaak is verzand in eeuwige excuses en verwarring.
Toen president Macron in december 2021 een wet voorstelde tegen islamitische apartheid en voor de rechten van meisjes in de samenleving, botste hij tegen beschuldigingen aan zoals „extreemrechtes” en racist. Maar hij heeft doorgezet. Op basis van die wet, die wat mij betreft, overal in Europa gekopieerd zou moeten worden, hebben de Fransen de standpunten van de extremistische imam Hassan Iquioussen deze week grondig onderzocht.
Gekeken werd naar een aantal maatschappelijke kwesties, waaronder het secularisme, de sharia versus de Franse wetten, en de gelijkheid van mannen en vrouwen. De resultaten waren overweldigend en daarom weigert Frankrijk de verblijfsvergunning van de radicale imam te verlengen en zet hem zo snel mogelijk het land uit naar Marokko.
De man zet de sharia boven de nationale wetten en zegt namelijk dat „de sharia moet dienen als leidraad voor het gedrag van gelovigen in alle aspecten van hun leven, privé of openbaar. De vrouw moet alles doen om haar man te behagen en accepteren dat hij ten prooi valt aan het martelaarschap.”
Op de dag van die aanslag zag ik hoe ouders snel in Brussel hun kind van school wilden halen. In het nieuws hoorde ik het gehuil van de bange kinderen in de metro. Maar meteen werd er geroepen dat „dit helemaal niets met de islam te maken heeft.” Dat was blijkbaar een van de grootste prioriteiten van sommige mensen, steeds weer datzelfde liedje. In plaats van onze manier van leven en identiteit te beschermen. Dat vinden ze schandalig!
Wat opmerkelijk is hoe hij de wetten, waarden en principes waarop hij spuugt nu wil misbruiken om de beslissing van Frankrijk aan te vechten. Hij roept permanent op tot geweld en onderdrukking, weigert de aanslagen te erkennen maar beroept zich wél op de bepalingen van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens om in Europa te mogen blijven. Gelet op de ernst van de bedreiging van de openbare orde gaf het Europees Hof voor de Rechten van de Mens EHRM Frankrijk gelijk en wees het verzoek van de Iman af.
In Molenbeek bijt deze week ook een andere radicale imam in het zand omdat ook hij moet worden uitgezet. Het lijkt me echter vrijwel onmogelijk om alle radicale imams een op een te onderzoeken en te identificeren om ze uit EU-landen te kunnen zetten. Dat is operationeel onhaalbaar en blijft praktisch aanvechtbaar dankzij eindeloze procedure. Het is ook ontoereikend als oplossing om onze manier van leven te waarborgen en te redden. Ons rechtssysteem is een zwaard dat aan twee kanten snijdt. Zonder bescherming wordt het zelfvernietiging.
Ik vind het verdrietig en betreurenswaardig dat Europa stilaan zo’n zinkend schip wordt, puur uit schaamte en gebrek aan zelfverdediging. Wat we echt moeten doen is anticiperen. Wie niet aan de waarden voldoet moet weg, mag niet blijven. En wie niet vooraf aan de waarden voldoet mag zelfs niet komen. Mensen met moslimextremistische opvattingen raad ik landen als Iran of Saoedi-Arabië aan als immigratielanden.
Dit was de zevende column van Assita Kanko voor De Telegraaf.